#230: cecilia - Ont anam ?

Vène de respondre au Segne Olivar su aqueste punt, e poudès juja que sièi de tout cor embé vous: la poulemico talo que po naseja aici (per ieu, embé D Olivar e B. Peiras) es causo NOURMALO e POUSITIVO: sèn pa pu de droulet per pa coumprene que las paraulo poulemico soun... poulemico! Toute lous "prepaus desagradius", es pa tant grèu que ço que pensas belèu... mè la poulemico noun sera pousitivo que si li a de mounde coumo vous per afourti que la situaciu de la lengo oucitano, es la resulto d'un abandou per lou pople (ailas) e (segoundàri mè tabé impourtant), dirièi, d'uno manco de sicoulougio (vesès que demore mesura!) de l'oucitanisme militant que s'es aliena 1) lous patesejaire (acusa, paures eles, de voudre tabé mena la lengo à soun cros! mè es be Mistral e sous ami qu'avièu acoumença la manobro, pa l'oucitanisme); 2) lous mistralen d'escrituro (de deseno d'annado à voudre minimisa l'obro, la pensado e la grafio de Mistral, pensas que se po escrafa d'un cop de "bono voulounta"?) e fin finalo 3) lous aparaire, coumo ieu, de la pluralita de LAS lengo d'o, non pa per ideoulougio anti-oucitano, mè per FACILITA D'INTERVENCIU.

Vaqui ço que nous desseparo (mè dise pa que li ague jamai agu d'agressiu anti-oucitano de la part d'aquestos tres categourio: li a, hou savès prou, de c...oudoun de pertout)

Lou proublemo qu'avèn aro, es qu'aqueste Manifesto per l'unita faguè prou lou countràri: ounte es l'"unita dau Felibrige" su la questiu? Ounte es l'"unita das aparaire de la(s) lengo nostro?"

Mè avès aici un proublemo d'estrategio qu'es à vautres, lous oucitanisto, d'aregla entre vautres.

Gramecis de vosto intervenciu qu'embé d'autros de la meno, fara belèu avança las causo...

#232: Ive Gourgaud - Re: Ont anam ?

Sénher Gourgaud e "Cecilia" : Siáu consent, d'acòrdi sus lo constat. Lo bilanç de l'occitanisme (disi pas de la literatura occitana - ò "occitanenca", se preferissètz lo mot) provòca ges d'estrambòrd : l'ensenhament es francament insufisent e, mai que mai, la difusion de la lenga dins la societat, per lo mejan mai naturau, la transmission intergeneracionau, es gaireben inexistenta... Me geina pas que i aga d'autreis assags per valorizar çò que rèsta, clarament, per ieu, LA lenga d'òc, mai tròbi que lo combat deis antioccitanistas (Sénher Gourgaud, me semblatz mai un non-occitanista qu'un antioccitanista vertadier) ven afeblir çò qu'es ja feble e tuar çò qu'es a agonizar...

Per ieu, una prioritat : la transmission entre lei generacions. L'error dau Felibritge, puei de l'occitanisme, foguèt de crèire que se podiá sauvar una lenga per la literatura, mentre que la populacion occitana demorava largament illetrada dins sa pròpria lenga. E mai l'ensenhament es inutil se i a pas de transmission dins lo mitan familiau. Cèrtas, lo malhum dei Calandretas a son utilitat, e ne'n sosteni de segur lo principi, mai se la lenga se parla plus a l'entorn pròche deis escolans, l'occitan (ò "l'occitanenc") es una lenga de l'escòla, amb leis aspèctes negatius qu'aquò implica.

Avètz donc rason, Sénher Gourgaud, de chifrar a la mesa en plaça de çò que podriam sonar de "nuclèus lingüistics", indispensables a la (re)vitalizacion de la lenga nòstra.